Jesteśmy w sytuacji żaby zaczynającej się czuć niekomfortowo w mocno podgrzanym już baniaku.

Linki

Teraz pijemy piwo, któregośmy sobie nawarzyli… albo inaczej… teraz jesteśmy w sytuacji żaby zaczynającej się czuć niekomfortowo w mocno podgrzanym już baniaku. Dlaczego my, Polacy? Ano z powodu, że takich wybieraliśmy na naszych politycznych przewodników, którzy nie zrobili nic, albo zrobili coś ale w przeciwnym kierunku, aby utrwalić prawdę o nas Polakach w okresie niemiecko-sowieckiej okupacji. Nie tylko podczas tej okupacji ale tez w ogóle w Polskiej Historii.

Kto w naszym imieniu i za naszym pozwoleniem warzył te piwo? Kto podgrzewał wodę w baniaku z nami, jako tą przysłowiową żabą?

Skupmy się tylko na naszych prezydentach, bo to najwyższy prestiżem status polskiego polityka. Oto ich udział w pedagogice wstydu i wkład w postrzeganie Polaków jako współsprawców Holokaustu i innych zbrodni.

ü Lech Wałęsa, który zajęty likwidacją śladów swej współpracy z SB, otoczony wianuszkiem postkomunistów i ubeków, nie zrobił nic aby zahamować rozwijającą się politykę środowiska Gazety Wyborczej –„polskojęzycznej żydowskiej gazety dla Polaków”, zanurzanie Polaków w szambo wstydu za swą historię, w szczególności za postawę w czasie II Wojny,

ü Lech Kaczyński, jeszcze jako minister w rządzie Jerzego Buzka, łamiąc prawo przerwał ekshumację na miejscu zbrodni w Jedwabnym, co uniemożliwiło ujawnienie skali mordu, jej sprawców, ani innych szczegółów tej zbrodni. Ułatwiło natomiast zbudowanie, na braku wiedzy, antypolskiej narracji,

ü Aleksander Kwaśniewski, który „przypieczętował” kłamstwo jedwabnieńskie, uczestnicząc w uroczystościach otwarcia na miejscu zbrodni pomnika Żydów „zamordowanych przez swych polskich sąsiadów”,

ü Bronisław Komorowski, który publicznie oświadczył, że Polacy „bywali też sprawcami zbrodni na Żydach”,

ü Andrzej Duda, który podczas ostatniej (w 2017 r.) rocznicy prowokacji NKWD w Kielcach w 1946 r. publicznie uznał, że był to pogrom dokonany przez Polaków. Poszedł tym samym w ślady swego teścia, który o „sprawie kieleckiej” napisał haniebny, oczerniający Polaków wiersz.

Mord na Żydach w Kielcach w 1946 r. (kto i w jaki sposób to zrobił) szczegółowo opisał Krzysztof Kąkolewski w książce „Umarły Cmentarz” Polecamy tę najbardziej przemilczanej książkę ostatnich lat. Autor po piętnastu latach żmudnych badań odkrywa prawdę o tzw. pogromie kieleckim. Link do księgarni.

`To wszyscy dotychczasowi prezydenci Najjaśniejszej Rzeczypospolitej. Wymieniłem wyżej jedynie ich najważniejsze „zbrodnie” wobec polskiej historii. Pominąłem ich zaniedbania, których znacznie więcej, a które także przyczyniły się do sfałszowania powszechnej wiedzy o stosunkach polsko-żydowskich w warunkach niemieckiej i sowieckiej okupacji, a także podczas zmagań Polski z rosyjskim i bolszewickim imperializmem. Wrócimy do nich (tych zaniedbań) wkrótce.

Niech przytoczony niżej wpis bezkompromisowego polskiego dziennikarza wskaże o czym myślę formułując powyższe zdania. (jb)

Ale wcześniej zatrważająca w swej wymowie opinia dr Ewy Kurek: „My o prawdę, I o dobre imię Polski nie musimy walczyć nawet tak bardzo z Żydami ile z własnymi władzami” mówi dr Ewa Kurek

Aleksander Nalaskowski: Odwagi! Prawda za prawdę. Cała za całą. Mleko już się i tak wylało”

„A trzeba otwarcie wykładać karty na stół. Mówić nie tylko o bohaterskiej rodzinie Ulmów, ale również o żydowskim udziale w przekształcaniu Polski w 1920 roku w sowiecką republikę. Jak witali bolszewików w Białymstoku, jak chcieli wprowadzać jidysz jako język urzędowy, jak zakładali wówczas komitety partyjne, jak szpiegowali na rzecz najeźdźców. Są dokumenty. I dokumenty teraz na stół. Tak samo warto przybliżyć rolę tej mniejszości w okupacji sowieckiej po 17 września 1939 roku. Szacuje się, że dzięki ich usłużności wywieziono z wschodniej Polski prawie pół miliona ludzi. Jak służyli na Podlasiu jako przewodnicy wskazujący kułaków, jak pokazywali sowieckim żołdakom ziemianki gdzie gospodarze schowali trochę żywności, jak ochoczo przywdziewali opaski „milicja obywatelska”. A trwało to prawie dwa lata.

Dlaczego nie mówimy o pochodzeniu Lenina, Trockiego, Berii, Zinowiewa, Kamieniewa, Swierdłowa i innych podpalaczy świata wprowadzających wszędzie terror, głód i śmierć? Dlaczego wobec tak rażących inwektyw rzucanych w światowy eter mamy milczeć o Bermanie, Mincu, Różańskim, Rosenbaumie, Wolińskiej i innych stalinowskich oprawcach, sadystycznych śledczych i zimnych mordercach? Nie mówmy tylko o Polakach Sprawiedliwych wśród Narodów Świata, powiedzmy też o żydowskich katach po wojnie, o żydowskiej policji w gettach, o żydowskich kapo w obozach. Przestańmy się wreszcie tego bać. Na wszystko są wszak dokumenty. Prawda za prawdę. Cała za całą. Mleko już się i tak wylało. Skończyły się nam już policzki do bicia. Nikt nie ma więcej jak dwa”.

Ewa Kurek: „Przy al. Solidarności w Warszawie nadal stoi budynek, w którym w czasie II wojny światowej mieściła się siedziba żydowskiego Gestapo. W czasie wojny był to adres Leszno nr 13. Tam mieścił się komisariat żydowskiego Gestapo. Proszę mi pokazać Polaka, który w czasie wojny ubrał mundur niemieckiego Gestapo. Nie było takiego. Tymczasem po getcie warszawskim krążyli Żydzi ubrani mundury gestapo. Zachowały się zdjęcia. Może warto byłoby je pokazać żyjącym dziś w Izraelu Żydom i światu?” Proszę czytać dalej.